دردم به زطبیبان مدعی/شایدزخزانه غیبم دواکنند

اندیشه قصرشیرین : کمتر از یک هفته دیگرکبوتران حرم دل درحماسه سرخ حسینی به تعزیت اربعین می نشینند...بیادسیدوسالاری که بزرگترین آموزه قیامش این بود:"اگردین نداریدلااقل آزاده باشید"
وقصرشیرین به سوگ نشسته ازاین همه بی مهری ومصایب که طی 8سال جنگ نابرابردروازه خاک دشمن بعثی شدتابامقاومت زنان ومردان آزاده اش ،تمام سرمایه های ملی ومیهنی خودراازدست بدهدتامانع ازهجوم بیشتردشمن گردد...وهمین بس که آخرین شهربود که طعم بازگشت وبازسازی وکم لطفی راچشید"مردمانش سوختند"سرمایه هایشان به تاراج رفت"فرزندانشان پرپرشد"دلهایشان عزادارگردید  اماحب الحسین  درجانشان تازه ماند..جاده ابریشم (خسروی) که ازدیربازکوتاهترین ومطمین ترین راه به عتبات عالیات وبازرگانی بودمسدودشد...مردمان آواره اش که امیدبه رونق وشکوفایی دیارشان داشتند..درآتش بی مهری سوختندودوباره مهاجرت وآواره گردیدند...وجزعده ای معدودکسی باقی نماند...من ..ما.. شما...معدودعزیزانی که حب الوطن اجازه ندادکه ترک دیارکنیم...اماافسوس که هرچه گذشت این زخمهاالتیام نیافت...ازراه مانده وبه کاروان نرسیدیم...هرچه کردیم صدایمان به گوش مسئولین نرسید..انگارقصرشیرین سالهاست که شهرفراموش شدگان است.  دیگرکورسوی امیدی هم باقی نماند..تاباروزنه های غبارگرفته دلهای پردردمردمش راآرام نماید.
قریب به یکسال ازوعده مسئولین برای بازگشایی مرزخسروی گذشت.....شهرجان گرفت...مردم به تکاپوافتادند..عاشقان حسین(ع) شادمان ازاینکه باردیگرپذیرای زائران  خواهندبود.....همه وهمه چیزبرای استقبال آماده شد.. امادرمیان بهت وحیرت مردمانش،مرزبازنگردید...ودوباره شهردرخاموشی وسکوت فرورفت...نهالی که تازه پاگرفته بود..بدون آبیاری شکسته شد.
ومسئولین عزیزوغیربومی شهرهیچ دلیل قانع کننده ای برای اینکارجزآنکه طرف عراقی اجازه ندادبرای مردم غمگین ودلسوخته قصرشیرین نداشتند....چرا؟؟به کدامین گناه؟

آیابازگشایی مرز امری یک شبه بود یااینکه ازمدتها قبل وعده آن به مردم داده شده بود؟آیامردم این شهرلایق میزبانی نبودند؟آیاحق این مردم نبودکه بعدسالهاانزواطعم عدالت رابچشند؟مگرنه اینکه این مردم طی سالهامرزداری وجنگ نابرابر،برادری خودرابه اثبات رسانیده بودند؟؟پس کجایندمردان بی ادعای که پاسخگوی دردهایشان باشند...

بااحترام مهوش محمدی(فرهنگی دلسوخته قصرشیرین)