آقای استاندار مرز خسروی باز نشد باز هم به ضرر کرمانشاه تمام شد

اندیشه قصرشیرین : پس از این همه هزینه، پس از این همه اشتیاق و این همه تلاش، تنها مرز خسروی بود که در این ایام اربعین حسینی (ع) بروی زوار و عاشقان حضرتش  باز نشد و باز کرمانشاه ناکام در بین همه استانهای مرزی.
حالا دوباره اربعین رسید در حالی که بر سردر استان ما زده بودند "کرمانشاه ، با مدیریت جدید" اما نه خاک پای زائری توتیای چشم کردیم، نه برای بیکاران بیکارترین استان کشور از این همایش مردمی و به لطف زائران و امام حسین و در مسیر سابق کربلا بودن امکاناتی فراهم کردیم که از این فرصت پیش آمده خدمتی به ملیونها هموطن خویش کنند.

دیدن صحنه جمع کردن موکب های عاشقان حضرت امام حسین(ع) و ایستگاه های صلواتی و هلال احمر و بازارچه هایی که با سرمایه های کوچک مردم منطقه شکل گرفته بود، مرا یاد برگ رای هایی می اندازد که  برخی جلوی اسم رئیس جمهور داخل پرانتز نوشته بودند (دولت تدبیر و امید)

تدبیر و امید برای شهرستانی همچون قصر شیرین و استانی مثل کرمانشاه کی میخواهد خودش را نشان دهد بحث دیگریست اما اینکه لااقل کاری نکنیم مردم منطقه از این خرده تدبیر های اتفاقی هم ناامید شوند صحبت جدی و مطالبه ی امروز همه ماست.

آقای استاندار
چه کسی به مردم وعده داد که مرز باز میشود و مجوزی برای راه اندازی کسب و کارهای هرچند کم و کوچک برای این مردمان جنگ دیده و خاک خورده و  مظلوم صادر کرد؟ چرا حالا در یک تریبون رسمی همان مدیران (به قول دوستمان خنثی و شاید بدتر)  را نمی آورید از مردم دلجویی کنند. مردمی که به امید شما در مسیر مستقر شده بودند و تدارک دیده بودند  و حالا با ناامیدی دارند جمع میکنند که برگردند به خانه و منتظر تدبیر دیگری از سوی شما باشند؟ چه شد، فقط طرف عراقی ما کارشکن بود و طرف عراقی  مرز های مهران و چزابه و شلمچه از دولت و قانون دیگری تبعیت می کردند؟

آقای استاندار
از لرستان به خوب استانی قدم گذاشته اید و انتخابتان هوشمندانه بوده است. غالباً کرمانشاه مهد عدم مطالبه گری و مهد برخی مدیرانی ست که خود را ملزم به پاسخ گویی در هیچ سطحی به مردم نمی دانند. سندش هم همین میلیونها و شاید میلیاردها ضرری که مردم قصرشیرین متحمل شدند اما صدایی از تشکلی، از اجتماعی، از گروهی و حتی از احدی بلند نشد. هیچ کس از مدیری گلایه نکرد. هیچ کس به قوه قضاییه شکایت نبرد، هیچ کس به اتحادیه مطبوعش سخت نگرفت و همه در سکوتی مهربانانه در برابر  عدم تحقق وعده های مسئولان باز هم تسلیم شدند و این برای شما خیلی خوش آیند خواهد آمد.

وقتی دم از ارتباطات و روابط خارجی و بین المللی و افتخار به ۳۳۰ کیلومتر مرز مشترک با عراق و مراودات سیاسی و تجاری با این کشور میزنیم  هرکه نداند فکر میکند حالا مردم منطقه ما و قصر شیرینی ها چه رونق و چه بهره عظیمی شامل حالشان شده و تجارتخانه ها ساخته و سرمایه گذار ها آورده و نهادهای حمایتی برایشان ایجاد کرده ایم. خیلی خنده دار است ما که نمیتوانیم مثل دیگر مرزهای رسمی کشور خود با عراق عمل کنیم و برای چند روز مسیر زوار را که یک طرح بزرگ و تکرار شده و مشترک با حمایتهای ملی است را باز کنیم چگونه میتوانیم حرف از منطقه آزاد اقتصادی میزنیم، چگونه وعده جذب گردشگر و توریست میدهیم و یا حد اقل از توان مدیریت طرح های بزرگ دم می زنیم؟

آقای استاندار
ما مردم کرمانشاه سالهای دراز است که به امید سوت قطار، به امید ایجاد منطقه آزاد، به امید رونق گردشگری، به امید تاسیس کارخانه های مادر، به امید حل مشکلات ، به امید ایجاد اشتغال، به امید انتخاب مدیران کارآمد، به امید حل مشکل ریزگردها، به امید حل مشکل کشاورزان، به امید منوریل و قطار شهری و شهر بازی و پارک آبی و ساخت آزادراه و  به امید توجه بیشتر، به امید اینکه کسی حقمان را بگیرد، در این استان به هر صاحب سخنی رای داده ایم و به این وعده ها اعتماد کرده و دل خوش شده ایم. اما حالا با عدم تحقق آنها، با یک نسل بی تفاوت و بی انگیزه و غیر مطالبه گر مواجه ایم، این تقصیر ما نبود، تجارب تلخ سالیان،  نسل ما را به این روز کشانده است.

همین حالا برخی خوانندگان این یادداشت در ذهنشان خواهند گفت این همه را گفتی که چه؟ مگر چیزی تغییر میکند؟ خودت را خسته نکن!

آقای استاندار، خوش آمدید به کرمانشاه
ناصر گلی / کرمانشاه